Kto lokalnym pomaga za droge nie placi

Jako ze podchmielony juz bylem nie balem sie zapytac czy moze panu nie pomoc ladowac tych bambusow na lodke.Gosc spojrzal sie na mnie tak jakbym mu ostatniego kokosa zjadl ale skina glowa ze ok.Podczas gdy robota palila mi sie w rekach zagadalem gdzie ladunek zmierza a on odparl ze jutro do San Pedro ale bardzo rano. Jako ze do San Pedro wybieralismy sie rowniez spytalem czy nie szkodzi mu zabrac dwoch zabiedzonych podroznych tym bardziej ze rejsowa lodka jest bardzo droga bo az 25 usa za osobe. Kapitan lodzi poczochral sie w glowe cos burkna do wspolbratynca ktory byl z nim I mowi ok ale badzcie o 4 rano. Tak tym mnie ucieszyl ze przyspieszylem robote co nie za bardzo spodobalo sie innym bo do szybkiej pracy nijak oni nie stworzeni. Po tym jak lodka schowala sie do polowy pod wode(bo oni wszystkiego laduja za duzo)poklepalismy sie po barach jak starzy kompani i ustawilismy sie na 4 rano.

Moglem sie tego spodziewac i tylko pretensje do siebie samego miec moge. Gdy my o 4 tej rano wypatrywalismy swojego dobroczynce on zapewno snil o tym co zje na sniadaie lub ile zarobi na tym co zawiezie do San Pedro. Zjawil sie o 5tej i jakos ruszylismy. Z planowanych 6ciu godzin rejsu zrobilo sie 8em o tak wialo i padalo ze ledwo trzymalismy sie lodki. Od rozbryzgajacych sie fal nafaszerowani bylismy sola jak dobra szynka przed wedzeniem mysle ze przez nastepny tydzien zamiast cos posolic wystarczy bedzie polizac reke czy inna czesc ciala. Wybujani,mokrzy i posoleni dotarlismy do San Pedro i zamiast tam zostac poplynelismy dalej.

Komentarze (1)