Cordillera Blanca!

Gory to swinstwo !! Tak w jednym ze swoich programow mawial Wojciech Cejrowski! Mimo ze oboje kochamy gory nie sposob sie czasem z WC nie zgodzic. Sam wiele razy to powtarzalem przemierzajac szlaki w Himalajach,Tatrach,Pirenejach,Alpach i powtarzam toteraz pedalujac poprzez Andy. Gory sa strasznie ale to strasznie wymagajace i wcale sie je za to nie winie bo aby cieszyc sie ich widokiem trzeba niestety za to zaplacic i to slono.Niektorzy placa za to najwyzasza cene a mimo wszystko nie zniecheca to innych i jak dlugo ziemia krecic sie bedzie tak milosnikow gorskich wypraw przybywac bedzie.

Spedziwszy ponad tydzien wdychajac kurz pustynny postanowilismy zaczerpnac swiezego powietrza zmieniajac przy tym krajobraz.Cordillera Blanca byla juz na naszej liscie zanim przyjechalismu do Peru wiec to byo tylko kwestia czasu.Jest kilka opcji aby sie tam dostac i kazdy kto tylko zapragnie doswiadczyc tego cudu natury napewno dopasuje jedna z nich do swoich prdyspozycji.Najtaniej jest tam dojechac autobusem z Limy co zajmuje ok 8 godzin a koszty wachaja sie od 15 stu do 25 usd(w zalznosci od przewoznika).Bardzo wygodne sa autobusy Firmy Cruz Del Sur ale cena wacha sie od 30 do 40 dolarow. Sa tez oczywiscie loty do Huaraz z Limy ale to juz wydatek ok 200 usd w jedna strone ale jak komus na czasie zalezy a pieniadze odgrywaja drugozedna role to ta opcja jest jak najbardziej wskazana.

Dysponujac niezawodnym srodkiem transportu jakim jest jednoslad uzbrojony w lancuch i pedaly zostalo nam juz tylko znalezc najlepsza i najszybsza trase prowadzaca do osniezonych przez caly rok szczytow.Jako ze jechalismy z polnocy kraju mielismy dwi drogi,latwiejsza i trudniejsza.Zgadnijcie jaka wybralismy. Latwiejsza droga jak sie dowiedzielismy nie zapewniala odpowiedniej dawki adrenaliny a i widoki tez porazajace z niej nie sa ale za to jedzie sie tam dosc szybko i bez nadmiernego naciskania na pedaly. Druga droga bogata w doznania i zapierajace dech w piersiach pejzarze jest zabojstwem dla pluc ,miesni i sama w sobie jest niebezpieczna bo waska,stroma i w dodatku zle utrzymana.Mowie tu o trasie z Chimbote przez Moro,Pamparomas do miastaczka Caraz.Jak komus bedzie sie chcialo to na googlle maps mozecie sprawdzic jak ta trasa wyglada.Prawie dwa dni zajelo nam wjechanie z 500 metrow n.p.m na 4314 z kad mielismy zjechac 40 kilometrow w dolpo najbardziej kretej drodze jaka kiedykolwiek w zyciu jechalem. W dodatku bylo tak stromo ze oprocz swiezego powietrza czuc bylo tylko swad palacych sie klockow chamulcowych w naszych rowerach.Jakby tego bylo malo ciagle musielismy omijac dziury ktorych bylo tak wiele ze co jakis czas wpadalismy w ktoras znich.Ale co jest w tym wszystkim najfajniejsze.Widoki oczywiscie ktore rekompensuja caly wysilek i sprawiaja ze w ciagu sekundy zapomina sie o zylakach ktore chyba wychodza nawet za uszami.Po dwch dniach wykrwawiania sie pod gore ujzelismy cala Cordillere i to byla dla nas najwieksza nagroda.Z 4314 metrow musielismy jeszcze zjechac na dol co zajelonam prawie 2 godziny mimo ze to bylo tylko 40 kilometrow ale jak juz wczesniej wspomnialem bylo bardzo stromo i niebezpieczne wiec uwazac trzeba bylo.Znalezlismy dosc szybko nocleg na dachu Hostelu gdzie rozbilismy namiot i posiliwszy sie pieczonymi watrobkami poszlismy spac majac dlugo po zamkniecu powiek widok bogato osniezonych szczytow. Adios

Zdjęcia (39)

Komentarze (4)